Zoektocht naar de ideale rol in de bouw

Maak kennis met Fransje. Dertig jaar, analytische denker en geboren Rotterdammer. Haar liefde voor de natuur bracht haar naar Oosterbeek, waar ze samen met haar vrouw middenin de bossen woont. Naast wandelen en klimmen is dansen een grote passie. Ze zit dus niet graag stil. Haar carrière startte in de bouw bij een bouwadviesbureau. Daarna gooide Fransje het over een andere boeg en besloot ze de switch te maken naar het onderwijs. Toch begon de bouw na enige tijd weer te trekken. Je kan een vrouw wel uit de bouw halen, maar de bouw niet uit de vrouw. Ik ging in gesprek met Fransje: over haar zoektocht naar de voor haar ideale rol in de bouw.

Waarom koos je op jonge leeftijd voor de bouw?

“Dat was een combinatie van interesse en de dingen die ik goed kon. De exacte vakken, zoals rekenen, gingen mij makkelijk af. Als kind vond ik dingen bouwen en ruimtes inrichten het leukste dat er was. Daar kon ik dagen mee bezig zijn. Mijn analytische kant ontwikkelde zich op de middelbare school. Met mijn vwo-diploma op zak begon ik aan de studie Bouwkunde aan de TU Delft. Ik koos voor de richting architectuur. Een goede match met mijn interesses, maar ik miste de praktische kant. Na een jaar besloot ik daarom over te stappen naar hbo Bouwkunde aan de Haagse Hogeschool.”

Fijn zo’n heldere carrièrekeuze. Hoe ging het verder?

“Het bleek inderdaad een juiste stap te zijn. Constructieleer en rekenwerkzaamheden sprongen er voor mij uit. Ook kwam ik erachter dat de woningbouw mij het meeste trok. Bezig zijn met de woonplek van mensen en concrete resultaten zien. Dat gaf mij echt voldoening. Mijn eerste baan bij een bouwkundig adviesbureau in Rotterdam was dan ook een schot in de roos. Als allround bouwkundig medewerker heb ik daar ontzettend veel geleerd en divers werk gedaan. Een ideale rol om de bouw te leren kennen.”

Toch besloot je te switchen naar het onderwijs. Waarom?

“Tijdens een minor had ik al eens een kijkje mogen nemen in het onderwijs als docent Bouwkunde. Een sociaal-maatschappelijke invulling van werk was altijd in mijn achterhoofd blijven spelen. Ik ben daarom een deeltijd pabo-opleiding gaan doen. Na twee jaar studeren begon ik als juf in groep 7. In die periode verhuisde ik ook naar Oosterbeek, dus ik zag het als een nieuwe start. Langzaamaan begon ik de link naar de techniek en het afgebakende werk in de bouw steeds meer te missen. Het onderwijs kostte mij erg veel energie, omdat ik het werk altijd mee naar huis nam. Juist omdat het zó dicht bij mijn hart lag, kon ik het maar lastig naast me neer leggen. Dat begon aan me te knagen. Ik ging in gesprek met een loopbaancoach om te onderzoeken welk werk mij in balans zou houden. Tegelijkertijd besloot ik mijn LinkedIn-profiel weer open te zetten. Vrij snel daarna kwam CoBuilders in de lucht.”

Met welke reden besloot je de samenwerking met CoBuilders aan te gaan?

“Ik stond op een lastig punt in mijn carrière. Het voelde behoorlijk stuurloos, want ik was de grip op mijn carrière even kwijt. Welk vakgebied en wat voor type baan maakt mij gelukkig? Een groot vraagteken, waar ik wel wat hulp bij kon gebruiken. Ik had behoefte aan een sparringpartner en iemand die me de juiste vragen kon stellen. Wat me bij CoBuilders vooral aansprak is dat mogelijkheden verkennen de eerste stap was. Niet in de vorm van vacatures, maar in de vorm van verdieping in mezelf. Met het KrachtKompas-assessment kreeg ik de kans om mijn uitgangspunten voor een nieuwe baan goed in kaart te brengen. Het was niet de vraag of een rol bij me past, maar op welke plek en binnen welke rol ik het beste tot mijn recht kom. Die aanpak was alleen al een mooi inzicht.”

Kijken vanuit een ander perspectief. Welke inzichten heb je verder gekregen?

“Mijn sterktes kwamen goed naar voren. Dat was geen grote verassing. Ook het inzicht in mijn drijfveren en persoonlijkheid was verhelderend. Ze bevestigden het beeld dat ik van mezelf had. Dat gaf mij het duwtje in de rug om keuzes te durven maken. Kleur te bekennen en focus te bepalen. Het heeft mij absoluut de richting gegeven die ik nodig had. Het belangrijkste inzicht dat ik heb gekregen is het type bedrijfscultuur dat bij me past. Ik aard het beste in een open en niet-hiërarchische bedrijfscultuur. Een omgeving met transparante communicatie en een collegiale werksfeer. Dat inzicht is enorm richtinggevend geweest.”

Vertel, waar ben je terecht gekomen?

“De conclusie was dat het voortraject van de bouw het beste bij me past. Romee, mijn vaste adviseur bij CoBuilders, is toen met een aantal opties bij verschillende bedrijven gekomen. Werkinhoudelijk spraken twee bedrijven me het meeste aan. Daar ben ik vervolgens een dag gaan meelopen om hun bedrijfsculturen te ervaren. De afwisseling van het werk en de sfeer op de werkvloer waren doorslaggevend: Nijhuis in Apeldoorn bleek de beste match te zijn. Bovendien hebben zij het maatschappelijke aspect van duurzaamheid hoog op de agenda staan. Die aanpak sluit aan op mijn visie en gedachtes over duurzaamheid, dus ik voel me er helemaal op mijn plek. Ik werk als planvoorbereider voor renovatieprojecten van woningen. Ik breng de huidige situatie in kaart, verken de mogelijkheden op het gebied van duurzaamheid en breng partijen binnen het project samen. Een verbindende rol aan de beginfase van een project.”

Een weloverwogen keuze. Waarom past deze rol zo goed bij je?

“Alles komt hier samen. De techniek, het zelfstandig werken, maar ook het sparren met anderen. Samen werken we toe naar een concreet resultaat: een fijne woonplek voor mensen creëren. Je werkt aan iets voor een ander. Dat geeft me ontzettend veel voldoening. Het mooiste aan werken in de bouw is dat het me interesseert, maar dat het me niet leeg trekt. Dat komt omdat het afgebakend werk is. Er is eenduidigheid en er zijn duidelijke kaders. Op mijn vrije dagen kan ik het naast me neerleggen en ben ik er niet non stop mee bezig. Dat gevoel is voor mij een teken dat ik hier goed zit.”

Hoe zie je de toekomst voor je?

“Ik hoop hier lang te blijven werken en stappen te blijven maken. Planvoorbereider is een brede functie, dus die ruimte is er ook. En het mooie is dat veel taken binnen de rol nog nieuw voor me zijn. Ik ben nog zoekende en moet nog veel leren, maar dat maakt het ook uitdagend. Het KrachtKompas heeft me doen inzien dat mijn potentie hier ligt, dus dat geeft me alle vertrouwen. Ik was zelf nooit tot deze rol gekomen, maar alles valt op zijn plek.”